Για να διαβάσετε ολόκληρο το πρώτο κείμενο της ομάδας, μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή pdf από εδώ.
Ο ήχος είναι μία αυτόνομη, εντελής ύπαρξη, η οποία αυτοκαθορίζεται μέσω του παιχνιδίσματός της με όλα τα σημεία που ορίζουν το ηχητικό πεδίο. Η μουσική αναπνέει με την υποχρέωση να διαμορφώνει, να εμψυχώνει τον ήχο ως ήχηση της υποκειμενικής πραγματικότητας. Το ερώτημα όμως παραμένει. Η σχέση τους; Με ποιο τρόπο μπορεί να γίνει δυνατόν και αναγκαίο οι ήχοι να μην είναι απλή φυσική κραυγή, αλλά η επεξεργασμένη καλλιτεχνική έκφραση του αισθήματος και του νου; Απλά χρειάζονται τα σημεία εκείνα που θα ορίσουν το μουσικό χώρο. Τα αρχέγονα εκείνα σημεία που θα θέσουν σε αόρατη κίνηση τον αέρα. Ένας ποιητής είχε γράψει: «Μουσική δεν υπάρχει. Μουσική είναι η απόγνωση του ζώου μπροστά στον βόμβο της σιωπής». Εμείς θα συμπληρώσουμε, μουσική είναι η απόγνωση του ζώου μπροστά στον βόμβο του κενού, αφετηρία για ένα τυχαίο περίπατο στα τρίσβαθα της ψυχής… ιχνηλατώντας το «εδώ» και το «χθες».